Spiegeltje spiegeltje aan de wand……

De puntje puntje puntje van het jaar mails vallen ook nu weer als paaseieren in mijn mailbox. Niet goed voor mijn lijn. Hoewel een dikke streep ook een lijn kan genoemd worden vind ik. Ook in uw digitale brievenbus stuiteren ze vrolijk binnen veronderstel ik.

Zoals bij vergelijkbare fel bekeken wedstrijdjes op tv zijn het vreemd genoeg raar of zelden de deelnemers zelf die zich hiervoor hebben ingeschreven. Ze worden hiervoor zelfs hoogstpersoonlijk genomineerd, zoals bij de Oscars. Zonder rode loper dressed to kills dan. Toch wel een erg spijtig mankementje. Nominaties door het organiserend blad of een ander type van organisatie die zich hierdoor eigenlijk meer zelf in the picture wil plaatsen – enige doelstelling naar mijn gevoel – dan dat ze authentieke interesse hebben in de genomineerden en het vak dat ze uitoefenen.

Het feit dat je steeds moet kiezen uit een select groepje van toekomstige prijsbeesten maakt dat de keuze beperkt is tot drie, maximaal vier, kandidaten. Dat op zich jaagt me al de gordijnen in. Ik begrijp wel dat het anders voor de organisator amper te doen is om de keuring met miss allures in goede banen te leiden. Maar voor mijn persoonlijkheidstype – hoog geel (I)-rood (D) voor de kenners – is keuzebeperking not done. Het wordt mij nog erger doordat ik de mensen waar ik uit moet kiezen van haar noch pluim ken. Ik zou echt niet weten of ze de titel van beste CEO, CIO, HR managers of wat dan ook van het jaar zouden verdienen laat staan moeten krijgen. En waar moet ik ze dan mee vergelijken? Anderen die ik geen sikkepit beter ken?

Ik begrijp ook niet echt dat je daarvoor wenst genomineerd te worden. Het zal uiteraard wel een fameus hoog egostrelend gehalte hebben maar wat levert het op om verkozen te worden door mensen die je werk totaal niet kennen. Op een enkeling die nauw met je samenwerkt na. De kiezers hebben maximaal een beeld vanuit de bio die door de organisator werd bijeen geplukt. Eeuwige roem voor één avond, maximaal een week. Meestal de dag erna al vergeten.

Moest ik buiten mijn wil om genomineerd worden en verkozen, ik zou de prijs vakkundig weigeren. Gemakkelijk gezegd hoor ik je denken en zelfs luidop honend roepen. Jou zullen ze het nooit vragen. Dat klopt als een verliefd hart. Maar je zult me hier op mijn woord moeten geloven. Ik hou zelf ook heel erg veel van veelvuldig expliciet openbaar geuite waardering zonder enige mate van beperking. Maar dit is zelfs voor mij meer dan er net iets over.

Dan had ik het nog niet over de wervende mails die je vooraf – nadien zou pas écht ridicuul zijn – van de vertegenwoordigers van de belanghebbende genomineerden krijgt. Zus en zo is genomineerd als huppeldepup van het jaar. Wil je alsjeblieft je stem uitbrengen door te klikken op deze link. Soms krijg je ook nog eengeschenkachtig iets aangeboden wanneer je voor hun favoriet zou stemmen. Een gratis weetikveeltje wat achteraf niet écht gratis blijkt te zijn. En zeker niet exclusief voor de stemuitbrengers. Dat blijkt wanneer je klikt en scrolt op de lekkers belovende websites. Iedereen krijgt het niemendalletje zolang je je e-mailadres maar achter laat. Om je nadien te beklagen dat je….. juist. Bijna omkoperij van een FIFA niveau.

Dat allemaal om te zeggen dat ik niet écht hou van dergelijke prijskampen en dat ze me met rust moeten laten met het versturen van wervende mails om te stemmen. Ik doe het toch niet. En verder hoop ik dat de beste moge winnen.

Carl Vanhemelen, managing partner ImproveMenT