Het doet me denken aan Johan en Astrid (uiteraard fictieve namen. Elke mogelijke overeenkomst met bestaande real life personen is puur toeval). Beiden werkten op de salesafdeling van een ICT bedrijf en hadden ongeveer dezelfde leeftijd. Ze waren ook succesvol, hoewel elk op zijn manier. Johan was meer van het pushy salestype. Astrid was geduldiger, meer empathisch vooral. Johan verkocht net iets meer. Astrid was de chouchou van de salesploeg.
Ik heb net een artikel gelezen waarin de uitdrukking “tijd is geld” werd gebezigd (bezigen is overigens een te weinig gebruikt en ondergewaardeerd woord). Een begrip dat overigens niet – althans toch niet volledig – werd onderschreven door de auteur. Het ging daar niet het hele artikel over, het kwam er gewoon in voor. Voor mij genoeg om een afrit te nemen uit het artikel en me af te vragen of dit überhaupt wel zo is? De rest van de leesbaan waar ik op zat, was toch niet interessant genoeg om.......
Een toevoeging die ik persoonlijk zou willen maken is dat dit verlangen verder gaat dan wat je werkelijk persoonlijk nodig hebt en dat dit een onevenwicht kan veroorzaken bij je andere behoeften.
Twee zen monniken – een wat oudere en een wat jongere – waren samen op reis doorheen China. Ze kwamen aan bij een woeste rivier die ze moesten oversteken. Op de plek waar de weg en de rivier elkaar kruisten, stond een erg mooie jonge vrouw. De vrouw was wat in paniek en maakte zich zorgen hoe ze moest oversteken zonder te verdrinken.
Zij vroeg de monniken haar te.......
Onze hoofdzonden draaien al een tijdje mee. De eerste- officiële- vermelding komt ergens van rond 400 nc van onze jaartelling. Voorheen werden er in de bijbel een aantal verwijzingen geciteerd, maar de hoofdzonden as such komen uit de pen van het heerschap Evagrius Ponticus. Toen hij ze ergens in de woestijn als monnik het levenslicht gaf, waren het er nog acht. Vóór hij in de monnikspij kroop had hij zelf duchtig minstens een aantal van de slechte gedachten, zoals hij ze noemde, uitbundig uitgeprobeerd. Pas nadat hij op de vlucht was omdat hij weer eens een zondeke had gepleegd en kort daarna ernstig ziek werd, kwam Evagrius tot inkeer, werd monnik en beschreef de acht hoofdzonden. Een mens verandert zijn gedrag tenslotte pas wanneer de pijn als groot genoeg wordt ervaren. Een vijftiental jaar later stierf de arme man, blijkbaar wegens een té ascetische leven. Zo zie je maar, té is nergens goed voor. Kwestie van plussen-en-minnen, ying en yang, elk voordeel heb ze nadeel (Johan Cruyff, groot filosoof en matig voetballer)