Op zoek naar wat vrolijkheid bij het begin van het nieuwe jaar, kleurde De Standaard van 16 januari laatst, VTM-gewijs, uw en mijn dag. En dat met het bericht dat een brillengigant (niet Hans Anders, maar die andere) zijn CEO aan de deur had gezet. “Boei-euh!” kan u daar in tienertaal op reageren, maar het verhaal op zich laat zich lezen.
2019 wordt weer een jaar om volledig zelf in te vullen. Wij wensen je hierbij overvloedig veel inspiratie, moed, kracht en vooral veel goesting en een stevige gezondheid.
Als je over inspirerend leiderschap wil lezen, begin je best bij Het Hof van de Rode Tsaar, Simon Sebag Montefiores briljante biografie over Stalin, Josif Vissarionovich Dzhugashvili met zijn echte naam, niet te verwarren met Revaz Dzodzuashvili, die op het WK 1970 in Mexico op de rechtsback met de Sovjetunie tegen de Rode Duivels heeft gespeeld.
Daar gaan we dus weer. Op 14 juni begint het en op 15 juli is het gedaan. Dat is vier en een halve week. Driekwart van de wereldbevolking weet meteen waarover ik het heb: het wereldkampioenschap voetbal. De vierjaarlijkse hoogmis rond de belangrijkste bijzaak in het leven. Mét de Rode Duivels. Naast onze staatsschuld van vierhonderdvijfennegentig miljard euro het enige wat België nog bijeenhoudt.
Wij wensen u een 2018 met veel wind in de rug, tonnen liefde en begrip, innerlijke rust en het besef dat geluk er altijd is wanneer je het toelaat. Geniet van elke stap die je zet en pers de laatste druppel uit wat het jaar je te bieden heeft. Vergeet vooral niet te waarderen wat er reeds is.